Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Το έλος Παλαμάρι βρίσκεται 6,7 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Χώρας, στη Σκύρο. Πρόκειται για παράκτιο έλος που πριν από μερικές δεκαετίες εκτεινόταν σε μεγάλο μέρος του βόρειου κάμπου (αεροδρόμιο). Πλέον έχει περιορισθεί πολύ, με εκτεταμένα αποστραγγιστικά έργα και επέκταση των γύρω καλλιεργειών. Πολλές γεωτρήσεις στα γύρω χωράφια επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την τροφοδοσία του, ωστόσο παραμένει ένας αρκετά σημαντικός υγρότοπος με πλούσια βιοποικιλότητα. Η τροφοδοσία του με γλυκό νερό γίνεται κυρίως από κοίτη ρέματος, η οποία λειτουργεί και σαν κεντρικό αποστραγγιστικό κανάλι, στο οποίο διοχετεύονται τα νερά που στραγγίζονται από τις ανάντη καλλιέργειες. Η παρουσία επιφανειακού νερού είναι εποχική. Οι δραστηριότητες στην λεκάνη απορροής είναι σχετικά έντονες με κυρίαρχες τις καλλιέργειες, το αεροδρόμιο της Σκύρου και την ήπια άσκηση δασικής διαχείρισης. Απαντώνται οι οικότοποι 72Α0 - Καλαμώνες, 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi), 2260 - Θίνες με βλάστηση σκληρόφυλλων θάμνων (Cisto-Lavenduletalia), 92D0 - Νότια παρόχθια δάση-στοές και λόχμες (Nerio-Tamaricetea και Securinegion tinctoriae) και 5420 - Φρύγανα Sarcopoterium spinosum. Η βλάστηση είναι κυρίως υπερυδατική αποτελούμενη από αγριοκάλαμα (Phragmites australis), μικρές λόχμες από καλάμια υφάλμυρων νερών (Arundo donax) και καλάμια γλυκών νερών (ψαθιά) (Typha sp.), ενώ υπάρχουν και εκτεταμένα τμήματα καλυπτόμενα από υγρά λιβάδια με βούρλα (Juncus sp.). Επίσης, υπάρχουν τμήματα με θαμνώδη βλάστηση αποτελούμενα από αρμυρίκια, πικροδάφνες και λυγαριές. Οι σημαντικότερες απειλές για τον υγρότοπο προκύπτουν κυρίως από τη συνεχιζόμενη επέκταση των καλλιεργειών αλλά και από την πιθανή επέκταση της δόμησης. Ο υγρότοπος βρίσκεται στην αρχαιολογική περιοχή Παλαμάρι (ΦΕΚ 1555/Β/12-12-2002). (Περίοδος αναφοράς πρωτογενών δεδομένων: 1/2008. Απογραφείς: Ν. Γεωργιάδης).