Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Το έλος Καμαρών βρίσκεται περίπου μισό χιλιόμετρο βόρεια - βορειοανατολικά του ομώνυμου οικισμού (στην ομώνυμη παραλία) στη Σίφνο. Πρόκειται για δύο μικρά συνορεύοντα έλη τα οποία τροφοδοτούνται με γλυκό νερό κυρίως από τον ρύακα Καμαρών. Η κοίτη του ρύακα προς την εκβολή έχει εκτραπεί και διασπαστεί σε 4 κεντρικά αυλάκια (ως αποτέλεσμα έντονων γεωργικών δραστηριοτήτων και δόμησης) τα οποία καταλήγουν στην παραλία τροφοδοτώντας τα δύο έλη, αλλά και άλλα μικρότερα τμήματα με υπερυδατική υγροτοπική βλάστηση ανάμεσά τους. Γύρω από τα έλη υπάρχουν θίνες με αμμόφιλη βλάστηση σε μίξη, κατά τόπους, με υπερυδατική βλάστηση. Λόγω αυτής της ποικιλομορφίας τα τιθέμενα όρια του υγρότοπου έχουν επεκταθεί και έχουν καλύψει όλη την παραλία. Ο υγρότοπος επηρεάζεται επίσης άμεσα από τη θάλασσα μέσω του χειμέριου κύματος και από τον υψηλό υδροφόρο ορίζοντα που εκφορτίζεται προς την παραλία. Στις δύο κύριες ανοιχτές επιφάνειες νερού παρατηρήθηκαν εγκλωβισμένα ψάρια του γένους Mugil (κέφαλοι) γεγονός που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο υγρότοπος συνδέεται επιφανειακά με τη θάλασσα κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών, όταν δηλαδή οι ποσότητες παροχέτευσης νερού από τον ρύακα τροφοδοσίας είναι μεγάλες. Σύμφωνα με τον Broggi (2000), αλλά και την επίσκεψη μας στην περιοχή, φαίνεται ότι ο υγρότοπος καταλάμβανε μεγαλύτερη έκταση στο παρελθόν, τόσο στην παραλία, όσο και πίσω από αυτήν προς την κεντρική κοίτη. Ωστόσο, η επέκταση των καλλιεργειών στα ανάντη και η δόμηση ξενοδοχείων στα κατάντη συρρίκνωσαν πολύ την υγροτοπική έκταση. Οι δραστηριότητες στον υγρότοπο είναι έντονες κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών λόγω του τουρισμού που έχει οδηγήσει και σε αύξηση της δόμησης στα όριά του. Οι δραστηριότητες στην λεκάνη απορροής είναι σχετικά έντονες με κυρίαρχες τις εντατικές και εκτατικές καλλιέργειες και την ασυνεχή δόμηση. Επιπρόσθετα, στην κοίτη του ρύακα έχει κατασκευαστεί μικρό φράγμα ανάσχεσης. Απαντώνται οι οικότοποι 2120 - Κινούμενες θίνες της ακτογραμμής με Ammophila arenaria (λευκές θίνες), 72Α0 - Καλαμώνες και 92D0 - Νότια παρόχθια δάση-στοές και λόχμες (Nerio-Tamaricetea και Securinegion tinctoriae). Η βλάστηση είναι κυρίως υπερυδατική, αποτελούμενη από αγριοκάλαμα (Phragmites australis), βούρλα (Juncus sp.) και λόχμες καλαμιών υφάλμυρων νερών (Arundo donax) και αμμόφιλη αποτελούμενη κυρίως από ψάθες αμμοθινών (Ammophila sp.). Επίσης, γύρω από τον υγρότοπο υπάρχουν λυγαριές και αυτοφυή αλλά και φυτεμένα αλμυρίκια και  πικροδάφνες, ενώ υπάρχουν και λίγα επιγενή φυτεμένα φοινικοειδή και ευκάλυπτοι. Ο Broggi (2000) αναφέρει την εξαφάνιση πληθυσμού νεροχελώνων (Mauremys rivulata), που όντως δεν παρατηρήθηκε κατά την επίσκεψη στον υγρότοπο. Επίσης αναφέρει λίγα άτομα βατράχων (Pelophylax kurtmuelleri), τόσο στα έλη, όσο και στην κοίτη, που όμως δεν παρατηρήθηκαν. Οι σημαντικότερες απειλές προκύπτουν από την περαιτέρω επέκταση της δόμησης και των τουριστικών δραστηριοτήτων. Ο υγρότοπος προστατεύεται από το Π.Δ. των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας (Y422SIF001, ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012) και βρίσκεται εντός περιοχής χαρακτηρισμένης ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΦΕΚ 917/Β/1976). (Περίοδος αναφοράς πρωτογενών δεδομένων: 6/2005. Απογραφείς: Ν. Γεωργιάδης).