Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Ο υγρότοπος της Πίσω αλυκής βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του οικισμού Αγκαιριά στην Πάρο και συνορεύει με το ανατολικό άκρο του νέου οικισμού Αλυκή. Πρόκειται για εποχιακό αλμυρό λιμνίο που δέχεται μικροποσότητες γλυκού νερού από κατακρημνίσματα και από την εκφόρτιση του υπόγειου υδροφορέα (όπως άλλωστε μαρτυρούν τα απομεινάρια παλιών αποστραγγιστικών καναλιών). Επιφανειακά εικάζεται πως συνδέεται εποχιακά με τη θάλασσα στο ανατολικό άκρο του, αλλά σίγουρα υπάρχει και υπόγεια επικοινωνία. Αποτελεί τον πιο υποβαθμισμένο υγρότοπο της Πάρου, με εκτενείς παλιές επιχωματώσεις αλλά και συνεχόμενες αποθέσεις αδρανών, που έχουν μειώσει αισθητά την υγροτοπική έκταση. Από τα 29 περίπου στρέμματα της οριοθετημένης υγροτοπικής περιοχής τα 24 περίπου έχουν μπαζωθεί, ενώ τα υπόλοιπα 5 χωρίζονται από τα μπάζα σε 3 περιοχές με καθαρά υγροτοπικά χαρακτηριστικά. Όλο το παραλιακό μέτωπο του υγρότοπου έχει επιχωματωθεί για την κατασκευή δρόμου και χώρου στάθμευσης για τις ανάγκες των λουόμενων. Κάποια από τα αδρανή υλικά φαίνεται πως έχουν αποτεθεί εδώ και αρκετά χρόνια, αφού στο μεγαλύτερο τμήμα τους έχουν αφομοιωθεί από το τοπίο αναπτύσσοντας έντονη πρόδρομη βλάστηση. Ανάμεσα στο παραλιακό μέτωπο και στα υγροτοπικά τμήματα, παρατηρήθηκαν τα απομεινάρια παλιού αποστραγγιστικού καναλιού. Στα υγροτοπικά τμήματα της περιοχής απαντώνται υπολείμματα των οικότοπων 1310 - Μονοετής βλάστηση με Salicornia και άλλα είδη των λασπωδών και αμμωδών ζωνών και 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi). Η βλάστηση είναι κυρίως αλοφυτική με αρμυρήθρες και δευτερευόντως υπερυδατική με βούρλα και αγριοκάλαμα. Η νήσος Πάρος έχει κηρυχθεί Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΦΕΚ 1455/Β/1975). Ο υγρότοπος προστατεύεται από το Π.Δ. των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας (Y422PAR012, ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012) και βρίσκεται εντός των ορίων περιοχής που έχει χαρακτηριστεί ως Σημαντική για τα Πουλιά (Πορτόλου και συν. 2009). (Περίοδος αναφοράς πρωτογενών δεδομένων: 9/2010. Απογραφείς: Ν. Γεωργιάδης).