Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Η αλυκή Πούντας βρίσκεται περίπου 1 χιλιόμετρο νότια της Πούντας στην Πάρο. Περιλαμβάνεται στην απογραφή του WWF Ελλάς για τους υγρότοπους του Αιγαίου (Κατσαδωράκης & Παραγκαμιάν 2007). Πρόκειται για εκτενές εποχιακό αλμυρό λιμνίο που έχει δεχτεί και συνεχίζει να δέχεται μεγάλες ανθρωπογενείς πιέσεις. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες, οι οποίες έχουν μειώσει τις αξίες και τις λειτουργίες του υγρότοπου, περιλαμβάνουν κυρίως: επιχωματώσεις, εκχερσώσεις, δόμηση, διανοίξεις δρόμων και έντονες τουριστικές δραστηριότητες με κυρίαρχα τα θαλάσσια σπορ (ιστιοσανίδα, σανίδα με αλεξίπτωτο). Η τροφοδοσία του σε γλυκό νερό γίνεται μέσω των απορροών ενώ επίσης συνδέεται εποχιακά και με τη θάλασσα (επιφανειακά και υπόγεια). Οι δραστηριότητες στη λεκάνη απορροής είναι σχετικά έντονες με κυρίαρχες τις καλλιέργειες, την ασυνεχή δόμηση και τον τουρισμό. Στον υγρότοπο απαντώνται οι οικότοποι 1310 - Μονοετής βλάστηση με Salicornia και άλλα είδη των λασπωδών και αμμωδών ζωνών και 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi). Η βλάστηση είναι κυρίως αλοφυτική με αρμυρήθρες και δευτερευόντως υπερυδατική με βούρλα και αγριοκάλαμα. Η νήσος Πάρος έχει κηρυχθεί Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΦΕΚ 1455/Β/1975), ενώ ο υγρότοπος βρίσκεται εντός των ορίων περιοχής που έχει χαρακτηριστεί ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (Πορτόλου και συν. 2009). Επίσης προστατεύεται από το Γ.Π.Σ. Πάρου (ΦΕΚ 148/ΑΑΠ/2012). Οι κύριες απειλές για τον υγρότοπο προκύπτουν από τις αυξανόμενες τουριστικές και αθλητικές δραστηριότητες και τη δόμηση. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών η αλυκή μετατρέπεται σε χώρο στάθμευσης για εκατοντάδες αυτοκίνητα, ενώ τα δύο μεγάλα λυόμενα που στεγάζουν αναψυκτήρια και χώρους ενοικίασης ιστιοσανίδων επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τον υγρότοπο. [Επίσκεψη για την απογραφή: Ν. Γεωργιάδης 6/2008].