Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Μικρός απομονωμένος υγρότοπος η πρόσβαση στον οποίο γίνεται μόνο με τα πόδια. Βρίσκεται 3,4 χιλιόμετρα νότια από το Σίγρι (θέση Λάφη ή Ελάφι) και συμπεριλαμβάνεται στην απογραφή του WWF Ελλάς για τους υγρότοπους του Αιγαίου (Κατσαδωράκης & Παραγκαμιάν 2007). Καταλαμβάνει έκταση 18 στρεμμάτων και περιλαμβάνει τις εκφορτίσεις της σχετικά μικρής λεκάνης απορροής εκ των οποίων η μεγαλύτερη είχε διαμορφωθεί σε πηγάδι (διάμετρος ~3m) για τις ανάγκες παλαιάς (ανενεργού πλέον) αγρο-κτηνοτροφικής μονάδας. Τα μικρά ρυάκια που δημιουργούνται συγκλίνουν σε αβαθή κολπίσκο με αμμοαργιλώδη βυθό, μεγάλο τμήμα του οποίου αποκαλύπτεται κατά την άμπωτη. Πριν δεκαετίες ο υγρότοπος είχε εντατική χρήση λόγω του νερού. Σήμερα υπάρχουν ερειπωμένα ένα πετρόχτιστο μαντρί, ένα μικρό οίκημα, ένα αλώνι και διαμορφωμένες πεζούλες. Σήμερα ασκείται βόσκηση. Αναγνωρίστηκαν δύο είδη οικότοπων: 1140-Λασπώδεις και αμμώδεις επίπεδες εκτάσεις που αποκαλύπτονται κατά την άμπωτη και 1410-Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi). Η υδροφυτική βλάστηση αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από βούρλα (Juncus acutus και Juncus maritimus) ενώ το κοινότερο είδος της θαμνώδους είναι το θυμάρι (Coridothymus capitatus). Στα πηγάδια εντοπίστηκαν βάτραχοι (Pelophylax bedriagae) και γραμμωτές νεροχελώνες (Mauremys rivulata). Εκτός από τη βιολογική, η περιοχή έχει μεγάλη αισθητική αξία. Ολόκληρος ο υγρότοπος βρίσκεται εντός των ορίων Ειδικής Ζώνης Διατήρησης (GR4110003) και Ζώνης Ειδικής Προστασίας (GR4110007) (ΦΕΚ 60/Α/2011). Επίσης, περιλαμβάνεται στο Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας (Y411LES064, ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012). [Επίσκεψη για την απογραφή: Κ. Παραγκαμιάν 2/2006].