Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Ο υγρότοπος βρίσκεται περίπου 2,8 χιλιόμετρα ανατολικά - νοτιοανατολικά από το Προπούλι. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο υγροτοπικό σύστημα που απαντάται σε ελάχιστα μέρη στο νησιωτικό χώρο. Σε μια περιοχή με εκτεταμένες αμμοθίνες σχηματίζονται κοιλότητες μεταξύ των θινών που συγκρατείται νερό εποχικά δημιουργώντας έτσι πολλά μικρά αβαθή λιμνία. Η αλατότητα εξαρτάται από το βαθμό επίδρασης της θάλασσα και μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ γλυκού και υφάλμυρου. Το νερό αυτό προέρχεται από τις επιφανειακές απορροές ενώ στο βόρειο τμήμα του υγρότοπου διέρχεται εποχικός ρύακας που δεν σχετίζεται όμως άμεσα υδρολογικά με τα λιμνία. Νότια, στα όρια του υγρότοπου, η περιοχή χρησιμοποιείται για ασκήσεις από το στρατό και έχουν γίνει διανοίξεις δρόμων, χρήση για στάθμευση και μεταφορές άμμου σε επιλεγμένα μέρη. Οι παρεμβάσεις αυτές είναι σχετικά ήπιες και αναστρέψιμες και παρόλο που ο υγρότοπος φαίνεται να επηρεάζεται υδρολογικά, εντούτοις διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τη φυσικότητα του. Απαντώνται οι οικότοποι 2120 - Κινούμενες θίνες της ακτογραμμής με Ammophila arenaria («λευκές θίνες»), 72Α0 - Καλαμώνες και 2190 - Υγρές κοιλότητες μεταξύ των θινών. Η βλάστηση αποτελείται από αμμόφιλα είδη στις θίνες (Ammophila arenaria, Pancratium maritimum, Otanthus maritimus), καλάμια (Phragmites australis), βούρλα (Juncus sp.) και αρμυρίκια (Tamarix parviflora) στις κοιλότητες και αμιγώς καλάμια κατά μήκος του ρύακα. Όσον αφορά την πανίδα, παρατηρήθηκαν γραμμωτές νεροχελώνες (Mauremys rivulata), βατράχια (Pelophylax bedriagae), χερσαίες χελώνες (Testudo greaca) και ίχνη από ερημόφιδο (Eryx jaculus). Τέλος, στην περιοχή υπάρχει μεγάλος αριθμός από αγριοκούνελα (Oryctolagus cuniculus) που βρίσκουν καταφύγιο στις αμμοθίνες. Τμήμα του υγρότοπου βρίσκεται εντός περιοχής αρχαιολογικού ενδιαφέροντος (ΦΕΚ 1460/Β/2001). [Επίσκεψη για την απογραφή: Θ. Γιαννακάκης & Α. Καρδαμάκη 4/2011].