Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Το έλος Ελληνικών βρίσκεται στην περιοχή Δέκα περίπου 3,8 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Χώρας Κιμώλου. Πρόκειται για σύστημα υγρότοπων αποτελούμενο από ένα έλος στα ανάντη, το οποίο τροφοδοτείται από υπόγειο υφάλμυρο νερό που εκφορτίζεται εκεί σχηματίζοντας εκτεταμένο υγρό λιβάδι (με αλμύρες και λίγα βούρλα) καθώς και ένα ρέμα περιοδικής ροής, το οποίο σχηματίζεται από τη φυσική στράγγιση των ίδιων υπογείων νερών με κατεύθυνση προς τη θάλασσα, όπου σχηματίζεται μικρή εκβολή σε άμεση αλληλεπίδραση με το χειμέριο κύμα. Ο υγρότοπος φαίνεται πως παλαιότερα κάλυπτε μεγαλύτερη έκταση, η οποία συρρικνώθηκε από τις καλλιέργειες, στις οποίες ωστόσο υπάρχει τάση εγκατάλειψής τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, στην περιοχή του έλους φύτευαν και βαμβάκι, το οποίο σημαίνει ότι ο υδροφορέας έφερε γλυκό νερό, το οποίο εξαντλήθηκε με αποτέλεσμα την σταδιακή υφαλμύρινσή του. Στο βόρειο τμήμα του, προς την παραλία, υπάρχει αμμόλοφος (αμμοθίνες) ο οποίος ουσιαστικά οριοθετεί και κατευθύνει την κοίτη του μικρού ρέματος προς τη θάλασσα. Ο υγρότοπος βρίσκεται γενικά σε καλή κατάσταση με τάσεις επέκτασης προς τα ηπειρωτικά, λόγω της εγκατάλειψης των καλλιεργειών που υπήρχαν εκεί παλαιότερα. Οι δραστηριότητες που τον επηρεάζουν σχετίζονται με κάποιες λίγες καλλιέργειες που παραμένουν, με διάσπαρτη δόμηση στα όριά του και τέλος τον δρόμο, ο οποίος τέμνει και χωρίζει το έλος από τον ρύακα. Οι κυρίαρχες δραστηριότητες στη λεκάνη απορροής είναι οι εκτατικές και οι λίγες εντατικές καλλιέργειες. Ο υγρότοπος τροφοδοτείται με γλυκό νερό από τα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα. Απαντώνται οι οικότοποι 1310 - Μονοετής βλάστηση με Salicornia και άλλα είδη των λασπωδών και αμμωδών ζωνών, 1420 - Μεσογειακές και θερμοατλαντικές αλόφιλες λόχμες (Arthrocnemetalia fructicosae) και 92D0 - Νότια παρόχθια δάση-στοές και λόχμες (Nerio-Tamaricetea και Securinegion tinctoriae). Η βλάστηση είναι κυρίως αλοφυτική με αλμύρες και δευτερευόντως υπερυδατική (αποτελούμενη από αγριοκάλαμα και βούρλα), αμμόφιλη στην παραλία και δενδρώδης-θαμνώδης κατά μήκος κυρίως της κοίτης του μικρού ρύακα. Ο υγρότοπος προστατεύεται από το Π.Δ. των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας (Y422KIM003, ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012) ενώ βρίσκεται και σε αρχαιολογική περιοχή (ΦΕΚ 399/Β/1972). (Περίοδος αναφοράς πρωτογενών δεδομένων: 5/2011. Απογραφείς: Ν. Γεωργιάδης, Κ. Παραγκαμιάν).