Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Το έλος Αγίας Θεοδότης βρίσκεται περίπου 5,2 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χώρας της Ίου. Πρόκειται για έλος το οποίο έχει δημιουργηθεί από την αλληλεπίδραση δύο μικρών χειμάρρων που εκβάλλουν στον ομώνυμο όρμο σε συνδυασμό με αναβλύζοντα υφάλμυρα νερά (βλυχάδες). Η παρουσία επιφανειακού νερού είναι εποχική, ωστόσο υπάρχουν τμήματα του υγρότοπου που έχουν κάθυγρο έδαφος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες στον υγρότοπο έχουν να κάνουν με τον τουρισμό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και με τις γύρω καλλιέργειες, οι περισσότερες από τις οποίες ωστόσο έχουν εγκαταλειφτεί και τη θέση τους ανακαταλαμβάνει η υγροτοπική βλάστηση. Στα όρια του υγρότοπου έχουν διανοιχθεί χωματόδρομοι για πρόσβαση προς τις εγκαταλειμμένες καλλιέργειες και την παραλία, ενώ παρατηρήθηκαν επίσης μικρής έκτασης εκχερσώσεις και αποθέσεις αδρανών. Οι δραστηριότητες στην λεκάνη απορροής είναι σχετικά ήπιες με κυρίαρχες τη βοσκή και τις καλλιέργειες, οι περισσότερες από τις οποίες επίσης είναι εγκαταλειμμένες. Απαντώνται οι οικότοποι 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi), 72Α0 - Καλαμώνες και 92D0 - Νότια παρόχθια δάση-στοές και λόχμες (Nerio-Tamaricetea και Securinegion tinctoriae). Η βλάστηση είναι κυρίως υπερυδατική με αγριοκάλαμα (Phragmites australis) και υγρά λιβάδια αποτελούμενα από βούρλα (Juncus sp.), αμμόφιλη, με κυρίαρχο είδος τη ψάθα (Ammophila arenaria), ενώ υπάρχουν και μικρά τμήματα θαμνώδους βλάστησης με πικροδάφνες και σκίνους. Οι σημαντικότερες απειλές για τον υγρότοπο προκύπτουν κυρίως από τον αυξημένο καλοκαιρινό τουρισμό και την πιθανή οικοδόμηση της γύρω περιοχής. Ο υγρότοπος βρίσκεται εντός των ορίων Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά (Πορτόλου και συν. 2009) και Τοπίου Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΦΕΚ 763/Β/1977) και προστατεύεται από το Π.Δ. των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας (Y422IOS006, ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012). (Περίοδος αναφοράς πρωτογενών δεδομένων: 6/2008. Απογραφείς: Ν. Γεωργιάδης).