Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Η εκβολή του ρύακα Μεσάπιου βρίσκεται περίπου 2,3 χιλιόμετρα δυτικά-νοτιοδυτικά του οικισμού Καστέλλα, στο Δήμο Διρφύων - Μεσσαπίων. Πρόκειται για ένα σύστημα υγρότοπων που περιλαμβάνει μια πολύ υποβαθμισμένη εκβολή χειμάρρου με μόνιμη παρουσία νερού και ένα παράκτιο έλος σε άμεση αλληλεπίδραση με τη θάλασσα. Βρίσκεται σε βιομηχανική περιοχή με έντονες δραστηριότητες που επηρεάζουν και επηρεάζονται από τον υγρότοπο. Τμήματα του υγρότοπου έχουν καταληφθεί από τις δύο βιομηχανίες που εντοπίζονται στην περιοχή. Οι βιομηχανίες έχουν αλλάξει τόσο το υδρολογικό καθεστώς του υγρότοπου όσο και τη δομή του αφού μεγάλο μέρος του γλυκού νερού που δέχεται το σύστημα προέρχεται από τα επεξεργασμένα λύματα τους ενώ παράλληλα κάνουν χρήση του νερού του χειμάρρου μέσω διαμορφώσεων (αυλάκια, εκτροπές κλπ) για τις ανάγκες τους (πιθανότατα για ψύξη μηχανημάτων). Οι υπόλοιπες δραστηριότητες στον υγρότοπο είναι πιο ήπιες με κυρίαρχες τις καλλιέργειες που επίσης έχουν αναπτυχθεί σε βάρος των υγροτοπικών εκτάσεων, ενώ στα όρια υπάρχουν και λίγες διάσπαρτες κατοικίες. Στην ευρύτερη περιοχή κυριαρχούν οι καλλιέργειες και οι οικισμοί της Καστέλλας και των Ψαχνών ενώ υπάρχουν και άλλες βιοτεχνικές και βιομηχανικές δραστηριότητες. Απαντώνται οι οικότοποι 1130 - Εκβολές ποταμών, 1420 - Μεσογειακές και θερμοατλαντικές αλόφιλες λόχμες (Arthrocnemetalia fructicosae) και 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi). Η βλάστηση είναι κυρίως αλοφυτική με αρμύρες (Arthrocnemum sp.) και δευτερεύοντος υπερυδατική με βούρλα (Juncus sp.) και μικρές λόχμες καλαμιών υφάλμυρων νερών (Arundo donax), ενώ υπάρχει και δενδρώδης βλάστηση με αυτοφυή αρμυρίκια. Οι σημαντικότερες απειλές για τον υγρότοπο προκύπτουν κυρίως από τις βιομηχανικές δραστηριότητες. [Επίσκεψη για την απογραφή: Ν. Γεωργιάδης 1/2008].