Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Εποχικό παράκτιο έλος έκτασης  13 στρεμμάτων που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο βόρεια του άκρου του οικισμού του Ληξουρίου.  Παλαιότερα ήταν μεγαλύτερος και αποτελούσε ενιαίο υγρότοπο με τον υγρότοπο της εκβολής ανώνυμου ρύακα (KFL026). Συρρικνώθηκε εξ αιτίας επέκτασης των καλλιεργειών, διάνοιξης δρόμων και δόμησης. Κατά μήκος της ακτής του βόρειου τμήματος του υγρότοπου υπάρχει χωματόδρομος ενώ σημαντικό τμήμα του νότιου είναι επιχωματωμένο και  περιφραγμένο μέχρι τη θάλασσα. Κύριοι τύποι οικότοπων (αν και σε κακή κατάσταση διατήρησης) είναι οι 1410 - Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi) και 1420 - Μεσογειακές και θερμοατλαντικές αλόφιλες λόχμες (Sacrocornetea fruticosi). Η βλάστηση είναι υγρολιβαδική/υπερυδατική (Juncus spp.), αλοφυτική (Sarcocornia fruticosa) και αμμόφιλη (Matthiola tricuspidata, Sporobolus pungens). Υπάρχουν επίσης διάσπαρτα αλμυρίκια (Tamarix sp.). Ο υγρότοπος προστατεύεται από το Π.Δ. για τους μικρούς υγρότοπους (Y223KFL027, ΦΕΚ 229/ΑΑΠ/2012). Μεγάλο τμήμα του βρίσκεται εντός των ορίων της αρχαιολογικής περιοχής Ληξουρίου (ΦΕΚ 453/Β/1994). Το έλος διατηρεί αρκετά από τα αρχικά χαρακτηριστικά του απειλείται όμως σοβαρά από δόμηση.  [Επίσκεψη για την Απογραφή Κ. Παραγκαμιάν και Α. Καρδαμάκη 4/2010].