Νησιωτικοί υγρότοποι της Ελλάδας

Η τεχνητή λίμνη Σουβάλα βρίσκεται περίπου 2,6 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του οικισμού Καλύβια, στο Δήμο Καρύστου. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο μικρές τεχνητές λίμνες που κατά την περίοδο των βροχών ενώνονται και σε συνδυασμό με τα γύρω (φυσικά) υγρά λιβάδια σχηματίζουν έναν εκτενή ημιφυσικό υγρότοπο. Τα λιμνία έχουν προέλθει από εκσκαφή για εξόρυξη αργίλου κατά τη δεκαετία του 1970 (Βλάμη, 2000). Με το πέρασμα των χρόνων οι λίμνες απόκτησαν μεγάλη βιολογική αξία αφού αποικήθηκαν από πλούσια υγροτοπική βλάστηση και αποτελούν καταφύγιο για δεκάδες μεταναστευτικά πουλιά και αμφίβια (Βλάμη, 2000). Στην τεχνητή λίμνη Σουβάλα έχει αναφερθεί και ένας μικρός απομονωμένος πληθυσμός βίδρας (Βλάμη, 2000), ο οποίος πιθανά μετακινείται σε όλες τις γειτονικές υγροτοπικές εκτάσεις μέσω των αποστραγγιστικών καναλιών του ποταμού Ρηγιά (EUB044). Ωστόσο, κατά τις επισκέψεις μας στην περιοχή δεν παρατηρήθηκαν ίχνη του. Επιπρόσθετα, ο Γκαίτλιχ, σε παρατηρήσεις του το 1989, αναφέρει 13 παρυδάτια είδη πουλιών που παρατηρήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή των ελών του κάμπου Καρύστου, χωρίς ωστόσο να γίνεται σαφές σε ποιους ακριβώς υγρότοπους παρατηρήθηκε το καθένα από αυτά (Gaetlich 1992). Στα υγρά τμήματα της λίμνης διαβιεί επίσης και εύρωστος πληθυσμός γραμμωτής νεροχελώνας (Mauremys rivulata). Η κύρια τροφοδοσία σε γλυκό νερό μάλλον γίνεται όπως και στην τεχνητή λίμνη Ψαθί (EUB002) δηλαδή από τη λεκάνη απορροής και λόγω του υψηλού υδροφόρου ορίζοντα και δευτερευόντως από την εποχική σύνδεση με τα αποστραγγιστικά κανάλια του ποταμού Ρηγιά (EUB044). Ένα μεγάλο τμήμα του υγρότοπου μπαζώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 (Βλάμη, 2000). Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες στον υγρότοπο είναι οι εντατικές καλλιέργειες, η βόσκηση και το κυνήγι. Τα μπαζώματα και οι στραγγίσεις για την επέκταση των καλλιεργειών αποτέλεσαν και αποτελούν την κύρια απειλή για την τεχνητή λίμνη και για τις γύρω από αυτήν υγροτοπικές περιοχές. Οι δραστηριότητες στη λεκάνη απορροής είναι σχετικά έντονες με κυρίαρχες τις καλλιέργειες, τη βοσκή και την ασυνεχή δόμηση. Η ευρύτερη περιοχή είχε προταθεί για ένταξη στο δίκτυο Φύση 2000 και πιο συγκεκριμένα μέσω της περιοχής: Όρος Όχη – Κάμπος Καρύστου – Ποτάμι – Ακρωτήριο Καφηρεύς. Ωστόσο, δεν εντάχθηκε και έτσι δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας. (Περίοδος αναφοράς πρωτογενών δεδομένων: 12/2011. Απογραφείς: Ν. Γεωργιάδης).